موسیقی ایرانی
کلام ترانه: بیزن ترقی
کلام اواز: شیخ اجل سعدی
اهنگ سه گاه: مجیدوفادار
مطلع ترانه: سایه لرزان
من سایه افسرده ولرزانم
افتاده ام تا در پی جانانم
گر در ره بیداد او پامالم
عیبم مکن بازیچه دورانم
ای مهر درخشان من شام سیاهم
تو رهرو گردون من مانده به راهم
سرگردانم بی سامانم
از بیم تنهایی زخود گریزانم من
از من مگریز جانا که خود پریشانم من
گر بی جان افتادم به رهگذار جانان
از این جانبازی ها کجا پشیمانم من
تا حجاب چهره ی شب هستم بیدارم
تا نهان کننده اسرارم غمخوارم
در هرگامی لرزه به جان رفته زتن تاب وتوان چو می زدگان
چه گریزی از سایه ی خود
به کجا رو ارم به کجا
نبود جانی به تنم دیگر
که به پای او افشانم
همه جانم او همه جسمم او
که نشانی از جانانم
مطلع اواز:
جان و تنم ای دوست فدای تن و جانت ---------- مویی نفروشم به همه ملک جهانت
شیرینتر از این لب نشیندم که سخن گفت ---------- تو خود شکری یا عسلست آب دهانت
یک روز عنایت کن و تیری به من انداز ---------- باشد که تفرج بکنم دست و کمانت
گر راه بگردانی و گر روی بپوشی ---------- من می‌نگرم گوشه چشم نگرانت
بر سرو نباشد رخ چون ماه منیرت ---------- بر ماه نباشد قد چون سرو روانت
آخر چه بلایی تو که در وصف نیایی ---------- بسیار بگفتیم و نکردیم بیانت
هر کس که ملامت کند از عشق تو ما را ---------- معذور بدارند چو بینند عیانت
حیفست چنین روی نگارین که بپوشی ---------- سودی به مساکین رسد آخر چه زیانت
بازآی که در دیده بماندست خیالت ---------- بنشین که به خاطر بگرفتست نشانت
بسیار نباشد دلی از دست بدادن ---------- از جان رمقی دارم و هم برخی جانت
دشنام کرم کردی و گفتی و شنیدم ---------- خرم تن سعدی که برآمد به زبانت
